دانشمندان معتقدند عروسک‌‌‌هایی مثل عروسک خرس که به آن‌ها « اشیاء انتقالی» نیز می‌گویند به کودکان در کنترل احساسات و کاهش سطح استرشان کمک می‌کنند. بعد از فاجعۀ تیراندازی که در مدرسه‌ای در شهر نیوتون در ایالت کانتیکت اتفاق افتاد، خیرین 7000 خرس عروسکی را به نجات یافتگان و خانواده‌هایشان اهدا کردند. این یک امر تشریفاتی بود اما ازنظر روانشناسی سنجیده شده بود. خرس‌های عروسکی به طرز معناداری کمک کننده هستند.

در عین حال همۀ آن‌ها کمک کننده نیستند. چه تفاوتی بین انواع مفید و بی‌فایدۀ این عروسک‌ها وجود دارد؟ و چطور انواع بی‌فایده به انواع مفید تبدیل می‌شوند؟ این سوالات پیچیده‌اند چون پاسخ آن‌ها در حوزۀ مبهمِ «احساسات» نهفته است. اما پاسخ‌هایی وجود دارند. شاید رابطۀ بین انسان و این عروسک‌ها غیرقابل توصیف باشد اما نیروهای محرک مرتبط با آن بخوبی قابل درک اند.

براساس نتایج پژوهش‌ها بنظر می‌رسد عروسک خرس به طور هدفمند و از طریق انتخاب‌های شبه تکاملی سازندگان آنها به گونه‌ای مهندسی شده اند که ویژگی‌های ظاهری و ابعاد آن‌ها باعث می‌شود مغز انسان به درآغوش کشیدن آن‌ها تمایل پیدا کند. علاوه بر این، این موجودات کرکی به طور خارق‌العاده ای موجب تقلیل آسیب‌های روحی می‌شوند. این پژوهش‌ها وجود عروسک‌ها را در غیاب والدین موثر می‌دانند.

دانشمندان همچنین، بر این باورند که کودکان به شدت به این خرس‌های عروسکی پرکاربرد وابسته می‌شوند، دقیقا همانطور که می‌توانند به یک انسان وابسته شوند.

چگونه عروسک خرس باکیفیت طراحی کنیم؟

نرم بودن یکی از نکات کلیدی است. نتایج حاصل از یک پژوهش بزرگ و وسیع نشان داد که یکی از هر سه کودک به یک موجود بی‌جان وابسته می‌شوند، اما فقط 7 درصد از آنها جذب اسباب بازی‌های سفت و محکم مانند عروسک‌ شخصیت‌های کارتونی خواهند شد. 31 درصد از کودکان به خرس‌های عروسکی، عروسک‌های نرم و پتوی مورد علاقه‌شان وابسته بودند، در هر مورد درصد مشخصی از وابستگی وجود داشت اما در هر صورت وابستگی به آن‌ها کمتر از وابستگی به بافت‌های نرم است. (غالبا پارچه‌های کهنه و تکه پارچه‌ها) حدود38 درصد بجه‎‌ها به این نوع پارچه‌ها علاقه نشان می‌دهند.

عروسک های خرس تنها باعث نمی‌شوند که انسان به درآغوش کشیدن آن‌ها تمایل داشته باشد. بر طبق مقاله‌ای که در سال 2012 منتشر شد این عروسک‌ها به منظور ایجاد محبت و مهرورزی طراحی شده‌اند. این پژوهش توسط جانورشناس افسانه‌ای کنراد لورنز در 1950 انجام گرفته است، مولفان نوشته‌اند به نظر می‌رسد که عروسک‌هایی با صورت کوتاه، پیشانی وسیع، گونه‌های برآمده وحرکات نامتناسب انسانی با چشم‌های شیشه‌ای درست می‌کنند. تحقیقات بعدی نظریۀ لورنز را تائید کرد. استفان جی گود چنین ادعا کرد که میکی‌موز بدجنس دیزنی با اعمال چنین تغییراتی در ظاهرش به عروسک مدرن دوست داشتنی تغییر کرده است.

از نظر تاریخی، خرس‌های عروسکی نیز چنین مسیری را طی کرده‌اند. نویسندگان مقالۀ سال 2012 گفته اند که اولین خرس عروسکی که از رئیس جمهور اسبق آمریکا تدی روزولت(موهای او قهوه‌ای بود) الهام گرفته شده است، پیشانی کوتاه و پوزۀ بلندی داشت. به مرور زمان این خرس‌ها با مدل‌های جدیدتر که پیشانی‌های بزرگ، پوزه‌های کوتاه و گونه‌های برجسته دارند جایگزین شدند.

در این مقاله آمده است که « امروزه در ساخت عروسک‌ بر این ویژگی‌ها تاکید زیادی می‌شود، شخصیت های کارتونی نیزاز این قاعده مستثنا نیستند، حتی تمایل بر این است حیواناتی با چنین مشخصاتی به عنوان حیوان خانگی انتخاب می‌شوند».

عروسک خرس باعث بهبود سلامت روان میشوند.